STOP wypalaniu traw!

2006-04-24 15:03

Wypalanie wszystkiego co jest porośnięte suchą trawą - taka niechlubna tradycja panuje w naszym kraju. Ludzie nie zdają sobie sprawy z tego, że taki proceder bardzo często prowadzi do ogromnych strat materialnych a nawet tragedii.
Wbrew pozorom wypalanie nie użyźnia gleby a wręcz przeciwnie - powoduje jej wyjałowienie, co zostało potwierdzone naukowo wiele lat temu. Natomiast dym zawiera trujące dla ludzi i zwierząt związki chemiczne. Mimo licznych apelów ekologów, naukowców, leśników i pod groźbą wysokich kar wciąż nagminnie wypala się trawy nie bacząc nawet na znajdujące się w pobliżu zabudowania.

Taki proceder miał miejsce w niedzielę przy ul. Wiejskiej, gdzie na ogromnej przestrzeni płonęła łąka. Płomienie błyskawicznie trawiły uschnięte trawy oraz opalały drzewa i krzewy. Gęsty dym pokrywał okolicę i znajdujące się dosłownie o kilka metrów gospodarstwa domowe, przez co skutecznie utrudniał oddychanie i widoczność.
Radzimy mocno zastanowić się nad sensem i skutkami wypalania traw. Może poniższe artykuły oświecą co nieco osoby odpowiedzialne za płonące łąki.
Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody. (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079 z późn. zm.). Zgodnie z art. 45 ustawy "zabrania się wypalania roślinności na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych lub w strefie oczeretów i trzcin".
Art. 59. mówi: "Kto wypala roślinność na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych, w strefie oczeretów lub trzcin podlega karze aresztu lub grzywny", zaś art. 82, § 1 Kodeksu wykroczeń nr 6, poz. 29 (ustawy z dnia 20 maja 1971 r. z nowelizacjami do 1995 r.): za wykroczenie tego typu grozi kara aresztu, grzywny lub nagany. Natomiast art. 24, § 1 w związku z art. 82 mówi: "(...) grzywnę wymierza się w wysokości od 5 zł do 500 zł, chyba że ustawa stanowi inaczej".
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679 z późn. zm.). Jej art. 30 ust. 3 pkt 3 informuje, że "w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:
1. rozniecenia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego
2. korzystania z otwartego płomienia
3. wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.
Dodatkowe sankcje zagrażają osobom, które doprowadziły do czyjejś śmierci lub powstania strat materialnych.
Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej mówi, że zabrania się wypalania roślinności na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach przydrożnych, szlakach kolejowych lub w strefie oczeretów i trzcin.

MC
foto: Maciej Chyra